Je moet maar durven, een boek schrijven waarin de hoofdrolspelers namen dragen als Han van Esch, Greet Prins, Klaas Smit, Henk Stoel en Gabriel Zwart. Toch is dat wat Johan Faber met Het werkt! heeft gedaan.

Veranderen is aan de orde van de dag, veranderingen gaan sneller, er is geen moment van rust meer in organisaties. Dit geldt zowel voor profit als voor maatschappelijke organisaties. Jaap Boonstra (samen met enkele co-auteurs) heeft een nieuw boek geschreven, gericht op met name maatschappelijke organisaties.

John Kotter en Holger Rathgeber zijn er wederom in geslaagd om ingewikkelde materie, in dit geval over duale systemen in organisaties (zie Kotter’s boek Versnellen) in een parabel voor een breed publiek toegankelijk te maken.

Managers die nog nooit iets van Henry Mintzberg hebben gelezen, zijn er ongetwijfeld genoeg, maar Leidinggeven aan professionals? Niet doen! van Mathieu Weggeman kennen ze inmiddels toch wel allemaal. Hoe komt Weggeman anders aan die indrukwekkende verkoopcijfers! Dat kenniswerkers niet te managen zijn door het opleggen van regels en procedures of door het toepassen van informatiesystemen, een bekende Weggeman-wijsheid die gebaseerd is op onderzoek van Mintzberg, mag dus algemeen bekend worden geacht.

Werken met Leren veranderen is door praktijkmensen opgezet en kan gezien worden als een werkboek bij de bestseller Leren Veranderen uit 1999 en 2006 van Leon de Caluwé en Hans Vermaak waarbij de kleurentheorie centraal stond.

Zorgorganisatie Philadelphia ging terug naar de kern door zichzelf grondig de vraag te stellen: voor wie doen wij ons werk eigenlijk? Een omslag in denken en werken die in de hele organisatie leidt tot ‘meer doen met minder regels’. Over de aanpak van Philadelphia verscheen het boek Het werkt! dat in januari op een groot congres over zelforganisatie werd gepresenteerd.

Waarom is de zorg zo ingewikkeld? Vooral het zorgsysteem. Om dat te verduidelijken, schrijft Johan Faber, moet je denken aan een spel, waarbij niet alleen het speelveld zelf voortdurend verandert, maar ook het aantal spelers en de spelregels, die op hun beurt weer verschillend worden geïnterpreteerd door meerdere scheidsrechters.

Het boek Aanstekelijk veranderen van de populaire auteur Jeroen Busscher doet de belofte een volstrekt frisse kijk te bieden op het leidinggeven aan veranderingen.

Het speelveld waarin organisaties opereren verandert continu: WhatsApp en Uber zijn voorbeelden van bedrijven die hele branches kunnen ontwrichten. Organisaties moeten dus steeds sneller en effectiever inspelen op allerlei veranderingen in vraag en aanbod.

Dat de wereld steeds sneller verandert, is tegenwoordig weinig meer dan een open deur, evenals de  noodzaak om ons werk anders te organiseren. Toch lijkt die overtuiging nog lang niet in iedere boardroom doorgedrongen, getuige de kaalslag die zich in amper twee jaar tijd in het grootwinkelbedrijf heeft voltrokken. Zo bezien lijkt de stroom aan publicaties over theorieën en modellen die een bedrijf ‘agile’ moeten maken, voor veel bedrijven te laat op gang te zijn gekomen. In ieder geval is de hoeveelheid beschikbare titels inmiddels indrukwekkend. Dat weerhield Bart Hufen er niet van een nieuw boek aan dat corpus toe te voegen: Gamification als motor van verandering.