Niets nieuws onder de zon

Een steeds terugkerend thema in de managementliteratuur is het uitsluiten van toeval. Alles wat niet in een meetbaar regelsysteem past, wordt als onbestuurbaar en daarmee impliciet onbelangrijk beoordeeld. Dit is onmiskenbaar de veronderstelling achter menig best-practice-managementmodel. De drang om de 'werkelijkheid' vast te zetten in strakke formats met negatieve feedbacksystemen staat echter volstrekt haaks op de veelvormigheid van maatschappelijke en organisatorische ontwikkelingen. Geen wonder dat we met onze traag draaiende hoofden de tijden op weg naar de eeuwwisseling als turbulent en dynamisch ervaren. Is dat de reden waarom de glans van al die excellente ondernemingen al binnen enkele jaren sterk verbleekt? Dit boek gaat over strategieontwikkeling binnen organisaties en slaat met behulp van de chaostheorie een brug tussen het dagelijkse 'gedoe op de werkvloer' en de jaarlijkse 'neuzen dezelfde kant op' -sessie op de hei. Dynamische tijden vragen niet om het ontdekken van de toekomst aan de horizon, maar om het omgaan met verschillende toekomstbeelden in het hier en nu. De toekomst zit immers in het heden verborgen, je staat er vlak bovenop. Voor tot dusver vaststaande feiten worden meerdere betekenissen geproduceerd door middel van verschillende contexten. Zonder deze verschillen zijn er immers geen problemen en zonder problemen is er geen intelligentie. De dynamiek van meerdere contexten maakt strategische beleidsvorming tot een fascinerend werkterrein: het betekent niet het toeval uitsluiten, maar juist het toeval organiseren.